Het is alweer 5 maanden geleden, maar op één of andere manier kan ik er nu pas over schrijven. In juni ging ik op retraite samen met enkele andere vrouwen. Ik ontmoette er Naoli Vinaver, een Mexicaanse vroedvrouw om U tegen te zeggen. Al jaren zet zij zich in voor fysiologie rond geboorte en het verenigen van vrouwen. De retraite had als titel "La naissance du féminin sacré". Vij vertaald als "De geboorte van de vrouwelijke heiligheid". Dat omvat eigenlijk nog niet echt wat we er allemaal beleefden, maar het geeft een idee.
Op één van de avonden, na het programma kwamen we nog samen in de Yurt om na te babbelen. Ik twijfelde of ik zou slapen, maar de drang was te groot om tussen al deze mooie zielen te vertoeven. Velen van ons geven sluitingsrituelen en dus ging het gesprek al snel daarover. Twee vrouwen kregen een sluiting waarbij verschillende technieken en methodes werden uitgewisseled. Toen de vraag kwam wie nog nooit zelf een sluiting had gekregen stak ik mijn hand op en een beetje beschaamd keek ik de verbaasde blikken aan. Dat was zonde en op de vraag of ik het wou ervaren zei ik volmondig ja. Hoewel het al laat was en ik niet tot last wou zijn voelde ik de groep achter me staan. Ik gaf me dus volledig over aan het moment.
De sluiting gebeurde op een heel andere manier dan ik gewoon was, maar daarom net zo krachtig. In mijn hoofd kon ik de stappen niet volgen en kon ik enkel maar voelen wat er aan het gebeuren was. De emoties volgden al snel. Ik voelde de liefde van de andere vrouwen stromen door mijn hele lichaam. Het was zo krachtig dat ik het benauwd kreeg. Ademen lukte niet goed meer en net toen ik wat wilde zeggen voelde ik een bries in mijn gezicht. Achteraf bleek dat iemand met haar adem de mijne had gestabiliseerd. Het hielp me door de emoties heen.
Ondertussen zag ik beelden, hoorde ik muziek, drum en dans, voelde ik iemand mijn voeten gronden en gingen er allerlei vibraties door mijn lichaam. Woorden schieten te kort om te beschrijven wat ik toen ervaarde.
Mijn hele lijf trilde en beefde aan het einde toe bij het openen van de doeken. Ook daar hebben de andere vrouwen mij heel liefdevol en vol zachtheid in ondersteund. Ik ontwaakte uit een droom en glimlachte. De glimlach ging over in een slappe lach en zo eindigde de avond van transformatie.
Nu ik er zoveel maanden later op terugkijk besef ik dat dit sluitingsritueel echt een keerpunt is geweest in mijn leven. Er is iets in gang gezet wat nog steeds aan het stromen is.
Dankbaar voor de helende female power die ik mocht ervaren. Ik wens het iedereen toe ❤️
Each time women gather in circles with one another, the world heals a little more
Comments