Sinds een tijdje merk ik dat de drum vaak terugkomt in mijn leven en doulawerk. Zelf had ik er geen en zou er ook niet direct een aanschaffen, want ik heb naar mijn gevoel num komma nul gevoel voor ritme.
Tot een paar weken geleden dus. Ik zag een workshop voorbijkomen "je eigen krachtdrum maken" bij Mieke van Dragende Aarde. Op één of andere manier voelde ik een grote JA en schreef me in. (Ik volg de laatste tijd vooral mijn intuitie en buikgevoel, met alle gevolgen vandien... :) )
Gisteren was het zo ver en zou ik met eigen handen een eigen drum opbouwen. We kregen in de weken vooraf een meditatie toegestuurd die ons zou helpen een krachtdier te ontmoeten van wie we de huid mochten gebruiken. Tot mijn grote verbazing bleek mijn krachtdier een Eland te zijn. Een grote vrouwtjeseland kwam me tijdens de dagdroom tegemoet. Alleen al dat moment was ongelofelijk prachtig. En toen moest ik nog beginnen om de drum te maken...
Een drum maak je niet zomaar. Het is een heel proces. Er wordt eerst contact gemaakt met moeder aarde, met de materialen, met het dier zelf. Bij elke stap kwamen er bepaalde emoties naar boven. Sommige handelingen raakten me fysiek heel erg. Naarmate het proces vorderde kwam ik echter dichter en dichter bij de drum en voelde ik dat hij bij mij hoorde. Dat hij er altijd al geweest is. Het was alsof hij zei "Ah eindelijk ben je daar! Ik roep je al zo lang". In alle zachtheid gaf ik toe dat ik er nu pas klaar voor was. Dat ik me altijd klein gehouden heb door ideeën van buitenaf.
Pas nu besef ik dat het belangrijkste ritme altijd al in me zat. Het kloppen van mijn hart zal me leiden om deze drum te bespelen. Hierdoor kunnen de vibraties ook de krachten die tijdens het proces werden toegevoegd vrij komen. Dan zullen ook de mooie herinneringen en inzichten van de dag dat hij geboren werd opnieuw naar boven komen. Hoewel het een heel persoonlijk proces is was ook de energie tussen de andere deelnemers heel goed voelbaar.
Het handvat maakte ik trouwens van onze eigen wilg die we deze zomer moesten omleggen vanwege de droogte. Een heel emotionele geneurtenis dus ben ik nog zo dankbaar dat een stukje van mijn dierbare wilg verder leeft in de drum.
Wat de drum me nog zal brengen weet ik niet. Wel ben ik ervan overtuigd dat ik opnieuw een stukje van mezelf gevonden heb. En daar ben ik alleen maar dankbaar voor.
Wil jij ook een drum maken? Contacteer dan Mieke van Dragende Aarde. Ze begeleidt je met veel liefde doorheen het mooie proces.