Zaterdagochtend 9u. Mijn man was zo lief geweest om me te laten uitslapen en met ons zoontje naar de woonkamer te gaan. Half slapend neem ik mijn gsm en in één oogopslag ben ik wakker: dringende oproep van Bovende Wolken voor regio Gent. Mijn eerste reactie was “deze alsjeblieft niet voor mij”...Maar vele fotografen hadden al gereageerd dat ze niet konden of dat het te ver voor ze was. Ik had niks gepland in de voormiddag en dus liet ik met lood in de schoenen weten dat ik wel kon gaan. Ik belde de mama op om een afspraak te maken en voelde door de telefoon al een immens verdriet. Hoe kan het ook anders. Op weg naar het ziekenhuis probeerde ik mijn gedachten te verzetten en draaide de radio aan. De hit van het moment klonk door de boxen. Stan Van Samang met “Een ster”. De angst sloeg me om het hart en vlug belde ik een goede vriendin om me wat moed in te praten. Hoe ik de reportage uiteindelijk gemaakt hebt weet ik nog altijd niet goed, want de tranen rolden over m ‘n wangen toen ik de kleine meid zag in de armen van haar ouders. De hele situatie maakte me tegelijk ook kwaad. Waarom toch?! Waarom moest zo’n mooi perfect voldragen meisje al zo vroeg gaan. Hadden ze dan echt niks kunnen doen? Het antwoord op die vraag is moeilijk te beantwoorden en zullen we nooit kennen.
Het was een ervaring die me fysiek en emotioneel door elkaar geschud heeft. Die me nog meer heeft doen nadenken over de zin van het leven. Die me dankbaar maakt voor de mensen die in mijn leven zijn. Een ervaring die me voor altijd zal bijblijven waarvan ik hoop het nooit meer te hoeven doen. Want nie-mand zou dit mogen meemaken. Het is zo onnatuurlijk. Weduwe, weduwnaar, wees,... Maar iemand die z’n kind verliest? Daar bestaat zelfs geen benaming voor...
Wat een geboortekaartje moest worden, werd een rouwkaartje. Wat een kraamreportage had kunnen zijn werd een reportage voor Boven De Wolken. Iets waar geen enkele fotograaf zit op te wachten, werd realiteit. Dit was dan ook veruit het moeilijkste dat ik ooit heb moeten doen. Maar tegelijk is het ook één van de meest kostbare dingen die ik iemand kan geven.
Lieve M.,
Slechts een paar uur heb ik je gekend. Jij was al een sterretje geworden, maar wat was je nog mooi. Zo perfect volmaakt met alles er op en er aan. Ik heb mijn best gedaan om je ook zo perfect weer te geven op de foto’s. Foto’s die een blijvende herinnering aan je zullen zijn. Iets tastbaars waar je ouders en familie nog veel zullen naar kijken. Ze zullen je altijd herinneren als die mooie, perfecte meid van wie ze zielsveel houden.
Vandaag nam ik samen met je familie afscheid van je. Het was een hele mooie dienst en de zaal zat bomvol. Allemaal voor jou meisje. Je ouders zullen de steun nodig hebben want ze missen je ontzettend hard.
Zoals K3 het zo mooi zingt: Nu ben jij een ster die naar ze knipoogt en hen nooit verlaat. Die elke avond aan de hemel staat.
Rust zacht lieve meid.
Zoen,
Caroline
Wil jij Boven de Wolken vzw steunen? Dat kan! Elke gift is welkom. Ga naar www.bovendewolken.be en doneer nu, we hebben je steun meer dan nodig. BEDANKT !