Lieve Merijn,
Je ouders contacteerden me amper 9 dagen voor je er aan zou komen. Dat je vroeger zou komen dan verwacht wisten ze natuurlijk niet. Je mama had tijdens de zwangerschapsyoga gehoord over wat een doula kan beteken tijdens de bevalling en wouden graag ontmoeten.
Een paar dagen later ontmoette ik hen voor het eerst en ik voelde meteen een klik. Na een uitgebreid gesprek besloten ze dat ik hen zou bijstaan bij jouw geboorte.
De vrijdag na ons eerste gesprek kreeg ik een berichtje van je mama, ze had steken gekregen en de gynaecoloog had aangeraden om toch eens na te kijken in het ziekenhuis als ze tijdens de nacht nog zouden aanhouden. Hmmm,… zou het ? We belden elkaar nog even en dan ging ik vroeg slapen.
En maar goed ook. Iets na 3u ’s nachts kreeg ik telefoon van je papa. Hij was verrast dat ik zo helder klonk, maar ik was net wakker geworden. Hij vertelde me dat ze naar het ziekenhuis zouden vertrekken omdat de steken heviger geworden waren en elkaar snel opvolgden. Ik maakte me klaar. Rond 4u kwam ik aan. ik zag je ouders die ook net toekwamen en riep je papa, maar die hoorde me niet. Ik versnelde mijn pas maar wou niet buiten adem toekomen. Gelukkig zag hij me net op tijd en hield de deur voor me open. Er werd net een rolstoel voor je mama aangebracht zodat we naar de kamer konden.
Even later lag ze al aan de monitor en nog iets later werd er al 5cm opening vastgesteld! Je lag wel nog niet in de beste positie. Daarom nam ik mijn rebozodoek en begon je mama te masseren. Ze ontspande helemaal en het deed haar zichtbaar deugd.
Een uurtje later, rond 5u30 had ze al 7cm. Ze ademde zo goed dat alles wel vanzelf leek te gaan.
Een uur later ging ze in bad want de weeën kwamen nu wel snel na elkaar en het warme water zou verlichting brengen. Tussen de weeën door maakte je papa grapjes en je zag dat mama het fijn vond. Ze bleef zo ontspannen dat ze een half uurtje later al 9 cm had.
De gynaecoloog werd er bij gehaald en toen ze niet veel later 10 cm had mocht ze beginnen aan de laatste fase. Ook hier gaf ze alles wat ze had. Ze was al vermoeid van alle arbeid er voor, maar ging er volledig voor. Je papa hielp zo goed als hij kon. Hij nam je mama vast, ondersteunde haar hoofd en moedigde haar aan. Hij keek met grote ogen vol spanning toe.
Een uur en vele persweeën later was je er nog niet. Hoe goed je mama ook duwde, je bleef nog even zitten.
Je mama was zo moe dat het beste voor haar was om toch naar de stoel te gaan om daar te bevallen zodat ze haar konden helpen. Ook daar ging het eerst niet veel vlotter maar na een kleine ingreep van de gynaecoloog werd e hoofdje geboren en al snel volgde de rest van je lijfje. Je mama was zo opgelucht toen ze je in haar armen had! En ook je papa kon z’n emoties nauwelijks bedwingen. Hij stond er een beetje versteld van dat je er eindelijk was! Je werd rustig van je mama’s warme lichaam en zachte stem. Ik zal nooit vergeten hoe ze stilletjes “you got a friend in me” voor je zong. Een liedje dat me vanaf nu steeds aan je zal doen denken.
Lieve Merijn,
Jouw geboorte was er eentje om nog lang na te vertellen. Ik zal nog vaak terug denken aan hoe krachtig je mama was en hoe goed je papa haar ondersteunde. Het was een eer om er bij te mogen zijn en als een van de eersten je mooie naam te horen.
Liefs,
Caroline