Lieve Amélie,
4 September 2017. Het is midden in de nacht wanneer mijn telefoon rinkelt. Om kwart voor één belt je papa me op en vertelt me lichtjes zenuwachtig dat hij met je mama op weg was naar St-Blasius in Dendermonde. Je mama had weeën om de 4 à 5 minuten. Exact een uur later kwam ik op de parking van het ziekenhuis. Mijn telefoon rinkelde opnieuw. Papa vertelde me dat je mama al 6cm opening had. Mijn hart ging iets sneller slaan en dus stapte ik stevig door tot aan de ingang van de spoedafdeling. Daar waren ze op de hoogte van mijn komst en begeleiden me naar boven. Je ouders waren al in de verloskamer waar je later zou geboren worden. Mama wist haar weeën heel goed op te vangen, en je papa steunde haar hier fantastisch bij. Hij liet mama leunen op zijn sterke armen en sprak haar moed in.
Een kwartier na mijn aankomst had mama al 7cm en vroeg om een epidurale. Het was genoeg geweest. De weeën kwamen snel na elkaar en je mama kon niet goed meer recupereren. De eerste poging om een epidurale te plaatsen liggend op de zij lukte niet...dan maar zittend proberen. Met succes deze keer. Ondertussen waren we al een half uur verder en had mama opnieuw heel moedig enkele weeën doorstaan.
Om 3u15 kwam de vroedvrouw je mama eens controleren. 8 à 9cm al ! De epidurale werkte heel goed en je mama was opnieuw volledig ontspannen. Nu konden we enkel nog maar wachten. Ondertussen at ik een dinokoek die je ouders voor me mee hadden gebracht. :)
Een dik uur later werden de vliezen van je mama gebroken. Dit zal je ongetwijfeld een boost hebben gegeven want een klein uurtje later mocht je mama beginnen persen. En wat deed ze het goed ! Bij elke wee gaf ze zich helemaal. Ook je papa ging er helemaal in op. Hij hielp je mama door haar moed in te spreken en fysiek te ondersteunen. Af en toe legde hij de haren van je mama heel liefdevol op hun plaats. Alsof het een ritueel was dat hij uitvoerde om je mama rustig te maken. Ook de vroedvrouw die je al de hele nacht had opgevolgd, steunde je mama door het persen heen. Het was heel druk op de afdeling en de gynaecoloog was maar net op tijd. Amper 2 minuten na haar aankomst werd jij geboren. Als sterrenkijkertje dan nog wel! Je werd letterlijk met open armen ontvangen. Eindelijk was je daar. Na heel wat lange uren konden we jouw gezichtje zien. Je mama en papa waren op slag verliefd toen ze je zagen. Papa had plots twee vrouwen die hij met heel zijn ziel zou beschermen.
Niet veel later kwam de zon op. Het was een prachtige zonsopgang met een rijk kleurenpallet. De eerste zonnestralen streelden de kamer toen jij voor het eerst bij mama dronk. Het was een magisch moment.
Hier legt de vroedvrouw uit hoe Amélie uit mama's buik kwam als sterrenkijker. En Amélie? Zij is al een fotomodel eerste klas!
Lieve Amélie,
Als sterrenkijker kwam je ter wereld terwijl een prachtig ochtendlicht jou groette op je eerste levensdag. Een warm welkom van een bijzondere ster...? “She who leaves a trail of glitter is never forgotten”. Je mama weet wel wie ik bedoel.
Ik hoop dat je leven zo mooi en intens mag zijn als het ochtendlicht op jouw geboortedag. Met diepe warme kleuren en een zoete bries.
Het was een hele eer voor me om je geboorte te mogen vastleggen als herinnering voor later.
Welkom op deze wereld !
Liefs,
Caroline
Leuk berichtje van de vroedvrouw achteraf:
Dag Caroline, wij hebben samen de nacht door gebracht en mogen afsluiten met de geboorte van Amélie. Proficiat, met de prachtige foto's en filmpjes op je website. Mooi om die intense emoties te zien tss 'sommige koppels'. Soms sta je daar als vroedvrouw niet bij stil of heb je de tijd er niet voor. Maar bij de ouders van Amélie was dit duidelijk te merken. Hopelijk zien we elkaar nog weer in St-Blasius. Gr, K.
Comments